Wonderbaarlijke genezingen in Zwijndrechtse familie: ‘We zijn overweldigd door Gods goedheid”

De Zwijndrechtse familie Van Dijk ging afgelopen jaren door heftige tijden. Maar liefst vier van de vijf familieleden kregen te maken met ernstige inspannings-intolerantie, die uit de bloedlijn van de moeder, Maria, leek te komen. Terwijl aangepaste stoelen en rolstoelen nodig waren, ging ook het huwelijk van Maria en Gert door zwaar weer. De situatie leek uitzichtloos. Totdat God door Hans Maat heen werkte met een genezingswonder, dat plaatsvond bij alle vier de zieke familieleden. “Het is ongelooflijk wat God allemaal gedaan heeft!”, vertelt Maria tegen het Evangelisch Werkverband.

Toen Maria en Gert trouwden waren de klachten bij Maria niet zo erg. Toen ze in 2007 een dochter kregen, leek er ook niets aan de hand. Maar na zes weken viel het wel op dat hun Marjolein een hangend ooglid had. Ook oogde het kindje heel slap. “Dokters dachten dat Marjolein een gesloten open ruggetje had en een lichte hersenbeschadiging, maar dat bleek niet het geval. Uit de onderzoeken kwamen geen resultaten.”

In het jaar 2008 kregen ze de zoon Tom. Hij bleek voller en sterker te zijn dan Marjolein, maar toen hij groeide bleek ook hij complicaties te hebben. “Hij kreeg last van zere benen bij het lopen. Hoewel hij wat gezonder was, liep hij niet graag.” De derde zoon Wesley, die in 2011 geboren werd, bleek ook zo slap te zijn als zijn oudere zus. Hij kreeg als baby al fysiotherapie omdat hij slap was. “Ondertussen had Marjolein ontzettend veel last van benauwdheid en hoesten. Ze was niet fit.”

Vermoeidheid

Hier bleef het niet bij. Maria merkte bij zichzelf dat ze qua gezondheid ook achteruitging. “In mijn jeugd had ik hier niet veel last van, maar ik kreeg steeds meer last van vermoeidheid. Zelfs het lopen naar de winkels en winkelen koste veel energie.”

“Ook de kinderen gingen erg achteruit en toen zat er niets anders op dan hen naar een ‘speciale school over te plaatsen. Marjolein kon het namelijk niet meer bijhouden, Tom was te vermoeid voor de lessen op school en ontwikkelde een negatief zelfbeeld. Ook bij Wesley zagen we dat hij last had van zijn vermoeidheid.” De kinderen gingen naar een medische school, genaamd ‘Openluchtschool de Recon’ in Rotterdam.

“Daar konden ze tussen de middag rusten op bed of slapen om zo energie op te laden en de spieren rust te geven. Ook kregen ze therapie.” Ook als de kinderen thuis waren, hadden ze evenals hun moeder veel slaap nodig. “Ik sliep steeds meer. Als ik boodschappen had gedaan, moest ik even gaan slapen. Ook in de weekenden sliepen we als gezin wat af. Mijn man – die wel gezond was – wachtte dan beneden tot we wakker waren.”

Onderzoeken

De familie onderging steeds testen, maar steeds kwam er niets uit. Ook medicijnen sloegen niet aan. In 2013 kwamen er aangepaste stoelen in huis, vertelt Maria. “De kinderen waren niet sterk genoeg om lang te blijven zitten. Soms vielen ze van hun stoel af. De speciale stoel hielp hen om te blijven zitten en gaf hun spieren rust en ondersteuning.” Om zeven uur werden de kinderen allemaal in bed gelegd.

Alleen maar erger

“Ik kwam diep in de put terecht. Ik vroeg God: ‘Waar bent U?’ Je krijgt steeds onderzoeken waar niets uit komt, terwijl de symptomen alleen maar erger worden. Op een bepaalde manier waren we radeloos! Als ik de kinderen had weg gebracht naar school, was ik zo kapot dat ik de rest van de dag

moest wachten tot Gert thuis kwam. Hij moest de rest dan allemaal regelen. Mensen van de kerk hielpen me thuis met het schoonmaken en met oppas.”

Niet verbitterd

Toch vertelt Maria dat ze nooit verbitterd is geweest richting God. “Ik was wel heel verdrietig, maar mijn band met God was altijd goed. Ik hield ook altijd open dat God mijn gebeden zou gaan verhoren. Ik haalde ook kracht uit mijn geloof. Bijvoorbeeld door mooie liederen van Sela. Ook ging ik graag naar de kerk voor bemoediging en omdat ik van Gods huis houd.” “Wel ging ons huwelijk ook achteruit, door alle sores. We vroegen ons zelfs af of we wel door moesten gaan. Door al het slapen zagen we elkaar steeds minder, en begrepen we elkaar niet meer.” De familie kreeg wel een goede band met de ouderling van de Gereformeerd Vrijgemaakte kerk waar de familie aan verbonden is. Hij begeleidde het gezin op goede wijze.

Heilige Geest

Zondagavond was Hans Maat bij een praisedienst in de Bethelkerk in Zwijndrecht aanwezig als spreker en Maria besloot weer te gaan. “Er was een hele mooie preek over de Heilige Geest. En het laatste lied was ‘God maakt vrij’, waarin ‘ons verdriet wordt een lied’, voorbijkwam. Hans Maat bood aan om na de dienst voor mensen te bidden die dat graag wilde. Mijn vriendin zei: ‘Ga vragen of hij ook voor jou bid, ik blijf bij je.’

Hans bad en hij zag een beeld van een generatievloek en een geest van pornografie en onreinheid over de familie – en hij vroeg Maria om haar vader te vergeven voor zaken die in het verleden gebeurd waren. De vergeving zou de vloek over het gezin verbreken en Hans profeteerde dat dat de Heilige Geest over Maria zou komen en zij zou worden genezen. Hij instrueerde Maria om de kinderen ook de handen op te leggen als ze thuis was en zelf genezen zou worden. “Hij bad voor mij, en hij zei tegen mij: ‘Je bent een Maria en je zal de woorden van God in je hart bewaren.’ Ook zei hij: ‘Je zult een licht zijn in je buurt en je omgeving’. Precies wat de ouderling ook bad.”

Genezing

“Ik ging toen naar huis en het was zo bijzonder allemaal, dat ik vol verwachting was dat er iets bijzonders stond te gebeuren. We zouden zelf ook voor onze kinderen gaan bidden.” Dinsdagnacht toen we sliepen vertelde Maria: “Ik werd wakker met een heel warm gevoel in mijn buik, en mijn voeten straalden helemaal. Een stralende warmte. Ik zei het tegen Gert, maar hij had ook geen idee wat het was.” In stille tijd las ik de volgende morgen over Jozua. En ik voelde dat God zei dat we een stap moesten zetten om het wonder bij de kinderen te zien gebeuren.

Later die week, op woensdag, kwam de ouderling met zijn vrouw weer langs en hebben Gert en Maria bij de kinderen de handen opgelegd. “Ik voelde de Heilige Geest stralen door onze handen heen. Het was heel bijzonder. Toen ging de ouderling en zijn vrouw naar huis en we gingen rustig slapen. Toen hoorde ik in mijn slaap een stem die zei: ‘God is getrouw zijn plannen falen niet hij kiest de zijnen uit, Hij leidt die allen.”

Groot wonder

Wat er toen gebeurde, is ongekend, zegt Maria. Het is ongelooflijk maar waar dat het hele gezin is met grote sprongen vooruit is gegaan. “Als ik vroeger 500 meter liep, dan was ik total loss. Nu heb ik nergens last meer van. De kinderen slapen niet meer tussen de middag. Ook de fysio belde, ze zei: ‘Marjolein heeft dit niet meer nodig.’ Vervolgens belde school, dat de aangepaste stoelen tafels niet meer nodig waren. Normaal liggen de kinderen om zeven uur op bed, in de vakantie werd het wel eens half 11.”

“De elektrische fietsen zijn vervangen voor gewone fietsen, dat was een stap in geloof voor ons. In de zomer gingen we wandelen en liepen we op 1 dag 10 kilometer met het hele gezin.” De opsommingen van wat er gebeurde is groot. Wesley kreeg bijvoeding, maar hij kan nu weer normaal eten. Hij is twee kilo aangekomen. Tom zit inmiddels op voetbal, Marjolein op paardrijden.”

Als klap op de vuurpijl mogen de kinderen ook weer terug naar een ‘normale school’. Marjolein maakt de school nog wel af, omdat ze bijna naar de middelbare school gaat, maar Tom en Wesley wordt er gekeken voor de beste oplossing.”

Voor het gezin is het bijzonder om dit wonder overal te kunnen delen. “Sommige artsen zeggen nog wel: ‘We wachten het af’. Die zien wat er gebeurd is, maar ze vinden het moeilijk om in wonderen te geloven. Maar je ziet wel dat ze erg verbaasd zijn. Op 18 december gaan we naar de kinderarts in Utrecht. Dat wordt ook leuk. Want zij kent Tom van zijn hele dunne beentjes, maar die begint nu echt volle kuiten te krijgen, door het voetballen.”

Maria: “We zijn God echt ontzettend dankbaar! We zijn overweldigd door Zijn goedheid!”