Offline is het nieuwe opladen
Een tijdje geleden besloot ik eens te kijken naar mijn schermtijd. Ik schrok. Echt waar. Urenlang turen naar dat kleine schermpje, dag in, dag uit. Natuurlijk, een deel is werk, dat houd ik mezelf dan voor. Maar diep vanbinnen wist ik: dit is een excuus. Mijn telefoon was niet zomaar een handig apparaat geworden, het was bijna een verlengstuk van mezelf. En ergens, zonder dat ik het echt doorhad, was ik verslaafd.
Leren afkicken
Ik nam een besluit: minder online zijn. Niet alleen in woorden, maar in actie. De eerste stap? Mijn telefoon ’s avonds bewust aan de lader leggen en gewoon laten liggen. Niet meer checken, niet meer “nog even” iets regelen via de app. Geen social media, geen nieuws, geen whatsappjes. Alleen ik en mijn gezin.
Makkelijk was het niet. Ik moest echt afkicken. Ik was gewend om ’s avonds nog van alles te regelen: een afspraak maken, reageren op appjes, “even” iets opzoeken. Nu schrijf ik het op voor de volgende dag. En ja, sommige mensen moesten wennen dat ik ’s avonds niet meer meteen reageerde. Ik miste zelfs wel eens een last minute afspraak. Maar door te delen waar ik mee bezig was, dat ik ’s avonds offline ben, kwam er begrip. Nu ben ik in de avond alleen nog bereikbaar via een ouderwets telefoontje. En wat geeft dat een rust!
Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn gezin. Want als ik niet op mijn mobiel zit, merk ik pas hoeveel anderen dat nog wel doen. We zijn samen thuis, maar soms toch apart. Ik moet dan vaak denken aan die bekende tekst uit Prediker 3:Voor alles is een tijd…”
Er staat niets over telefoons in dat hoofdstuk, maar ik denk dat als Salomo vandaag had geleefd, hij die schermtijd best had benoemd.
Zondagen offline – ruimte voor rust
De komende weken wil ik ook mijn zondagen offline houden. De zondag is voor mij een dag van rust, van bezinning, van aandacht voor God. Wat zou er gebeuren als ik op die dag helemaal geen telefoon gebruik? Geen meldingen, geen afleiding, alleen tijd voor Hem.
Ik verlang ernaar om mijn schermtijd in te ruilen voor stille tijd. Om te doen wat Jezus deed: je soms terugtrekken uit de drukte, zoeken naar de stilte, bidden, luisteren. Hoe vaak laten we ons leven vullen door notificaties, terwijl Gods stem fluistert?
Drie manieren waarop ik ruimte maak voor rust
- Avond offline: vanaf het avondeten tot de volgende ochtend ligt mijn telefoon aan de lader. Ik kies voor rust, echte gesprekken en aandacht voor mijn gezin.
- Zondag offline: de dag van de Heer geef ik terug aan Hem. Geen schermen, geen ruis. Alleen ruimte voor gebed, stilte en bezinning.
- Vakantie offline: mijn mobiel blijft in de kast. Ik ben er even niet en juist dan ben ik er helemaal.
Het is een uitdaging, zeker in een wereld die altijd “aan” staat. Maar wat een zegen is het om af en toe “uit” te mogen zijn. Niet offline uit plicht, maar uit keuze. Uit verlangen naar rust, naar verbinding, naar God.
Dus misschien is deze blog ook een uitnodiging voor jou. Welke momenten zou jij offline willen maken? En wat zou er dan kunnen ontstaan in die ruimte?
Voor alles is een tijd…
Misschien is dit wel de tijd om af en toe echt offline te gaan.